Όταν το ασήμι γίνεται εκρηκτικό - και γρήγορο

Όλοι γνωρίζουμε ότι η αγορά του αργύρου είναι μια μικρή αγορά και επομένως ευμετάβλητη. Γνωρίζουμε επίσης ότι ξεπερνά την αγορά του χρυσού. Και αν έχετε συμμετάσχει σε μια από τις αιχμές του, γνωρίζετε ότι τα κέρδη μπορεί να είναι τόσο γρήγορα όσο και συναρπαστικά.

Αλλά αυτό που ορισμένοι επενδυτές μπορεί να μην γνωρίζουν είναι ότι αυτές οι αιχμές ιστορικά δεν κράτησαν πολύ. Η αγορά ταύρων μπορεί να διαρκέσει πολύ, αλλά οι μεγάλες αιχμές είναι συνήθως βραχύβιες.

Το ασήμι μπορεί να είναι πολύ διασκεδαστικό όταν πηγαίνει κάθετα, αλλά αυτές οι κάθετες κινήσεις συνήθως δεν κράτησαν πολύ. Νομίζω ότι αυτή η πτυχή του «DNA» του αργύρου είναι σημαντική για τους επενδυτές.

Εδώ είναι όλες οι μεγαλύτερες αιχμές του ασημιού από το 1970, όπως μετρήθηκαν από την πρώτη στιγμή που έφτασε στην κορυφή. Προσθέσαμε επίσης πόσο διήρκεσε κάθε μία από αυτές τις διαδρομές.

Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, η μεγάλη απόδοση του ασημιού μπορεί να μετρηθεί σε μήνες. Καμία δεν κράτησε περισσότερο από ένα χρόνο.

Αυτό δεν μετρά τις αγορές ταύρων, παρά μόνο τις αιχμές. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, η τιμή του αργύρου δεν κινήθηκε πολύ πριν από την ακίδα - και συνήθως ακολουθούσε το χρυσό - αλλά όταν απογειώθηκε, ανέβηκε σαν πύραυλος.

Υπάρχει μια άλλη παρατήρηση που πρέπει να γνωρίζετε. Η αστάθεια του ασημιού λειτουργεί και αμφίδρομα: στις περισσότερες περιπτώσεις η τιμή ξεφούσκωσε μετά τη κορυφώση, επιστρέφοντας πολλά από τα κέρδη.

Το μοτίβο είναι σχεδόν προβλέψιμο: ανάφλεξη, ακίδα, ξεφούσκωμα. Πολλές φορές στη μέση μιας αγοράς ταύρων.

Η συγκέντρωση όλων αυτών των δεδομένων λέει στους επενδυτές τρία σημαντικά πράγματα:

1) Είναι φυσιολογικό το ασήμι να ανεβαίνει πολύ απότομα. Το μέσο κέρδος όλων των αιχμών από το 1970 είναι 150,4%.

2) Η διάρκεια των καρφιών του αργύρου είναι μικρή. Η μέση διάρκεια ήταν μόλις 7,4 μήνες.

3) Τα μεγάλα τρεξίματα σε ασήμι μπορούν να συμβούν οποιαδήποτε στιγμή, αλλά ο μέσος χρόνος μεταξύ των αιχμών ήταν 3,5 χρόνια.

Ίσως το μεγαλύτερο μήνυμα για τους επενδυτές είναι ότι κάποιος πρέπει να αγοράσει πριν ξεκινήσει η ακίδα. Μόλις ξεσπάσει, θα κυνηγάτε ένα τρένο που ήδη τρέχει στις ράγες. Δεν πληρώνετε μόνο υψηλότερη τιμή, αλλά και υψηλότερο ασφάλιστρο, καθώς η ζήτηση συνήθως αυξάνεται μαζί με τις τιμές.

Υπάρχουν εξαιρέσεις σε αυτήν τη συμπεριφορά;

Το φαινόμενο του 1979/1980 μας δίνει μια υπόδειξη. Οι μεγάλες κρίσεις - ειδικά οι νομισματικές - προκαλούν μεγάλες ασημένιες εκρήξεις.

Εάν κάποιος δεχτεί την υπόθεση μας, ότι θα υπάρξει «λογιστική τακτοποίηση» μεταξύ της τιμής του χρυσού και του αργύρου και του ποσού της υπερβολικής δημιουργίας νομισμάτων, τότε μπορούμε να περιμένουμε τουλάχιστον αυτό που είδαμε στη δεκαετία του 1970. Η ακίδα θα μπορούσε πραγματικά να είναι εκπληκτική και οι επενδυτές αργύρου θα πρέπει να προετοιμαστούν για το ράλι της ζωής τους.