Τι είναι ο Χρυσός Κανόνας; (Gold Standard)

Το χρυσό πρότυπο είναι ένα σταθερό νομισματικό καθεστώς σύμφωνα με το οποίο το νόμισμα μίας χώρας είναι σταθερό και μπορεί να μετατραπεί ελεύθερα σε χρυσό. Μπορεί επίσης να αναφέρεται σε ένα ελεύθερα ανταγωνιστικό νομισματικό σύστημα στο οποίο ο χρυσός ή οι τραπεζικές εισπράξεις χρυσού λειτουργούν ως το κύριο μέσο ανταλλαγής. ή σε ένα πρότυπο διεθνούς εμπορίου, όπου ορισμένες ή όλες οι χώρες καθορίζουν τη συναλλαγματική τους ισοτιμία με βάση τις σχετικές τιμές ισοτιμίας χρυσού μεταξύ μεμονωμένων νομισμάτων. Το χρυσό πρότυπο ήταν δημοφιλές σε όλο τον ανθρώπινο πολιτισμό, συχνά μέρος ενός διμεταλλικού συστήματος που χρησιμοποιούσε επίσης το ασήμι. Οι περισσότερες οικονομίες του κόσμου έχουν εγκαταλείψει το χρυσό πρότυπο από τη δεκαετία του 1930 και πλέον έχουν ελεύθερα κυμαινόμενα νομίσματα με μοναδική αξία την εμπιστοσύνη μεταξύ των συναλλασόμενων μερών ή επειδή η κυβέρνηση αναγκάζει τους ανθρώπους να τα χρησιμοποιήσουν.

 

Όπως υποδηλώνει το όνομά του, ο όρος πρότυπο χρυσού αναφέρεται σε ένα νομισματικό σύστημα στο οποίο η αξία του νομίσματος βασίζεται στον χρυσό. Ένα σύστημα fiat, αντιθέτως, είναι ένα νομισματικό σύστημα στο οποίο η αξία του νομίσματος δεν βασίζεται σε κανένα φυσικό εμπόρευμα, αλλά επιτρέπεται αντ 'αυτού να κυμαίνεται δυναμικά έναντι άλλων νομισμάτων στις αγορές συναλλάγματος. Ο όρος "fiat" προέρχεται από το λατινικό "fieri", που σημαίνει αυθαίρετη πράξη ή διάταγμα. Σύμφωνα με αυτήν την ετυμολογία, η αξία των νομισμάτων fiat βασίζεται τελικά στο γεγονός ότι ορίζονται ως νόμιμα χρήματα μέσω κυβερνητικού διατάγματος.

 

Το χρυσό πρότυπο ανέπτυξε έναν νεφελώδη ορισμό με την πάροδο του χρόνου, αλλά γενικά ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει οποιοδήποτε νομισματικό καθεστώς βασισμένο σε εμπορεύματα και όχι σε μη υποστηριζόμενα χρήματα fiat. Ορισμένα πρότυπα χρυσού βασίζονται μόνο στην πραγματική κυκλοφορία φυσικών νομισμάτων και ράβδων χρυσού, ενώ άλλα επιτρέπουν την παράλληλη κυκλοφορία και άλλων νομίσματων εμπορευμάτων ή χαρτιού. Τα πρόσφατα ιστορικά συστήματα που χρησιμοποιήθηκαν, παραχώρησαν μόνο τη δυνατότητα μετατροπής του εθνικού νομίσματος σε χρυσό, περιορίζοντας έτσι την πληθωριστική και αποπληθωριστική ικανότητα των τραπεζών ή των κυβερνήσεων.

 

Οι περισσότεροι επενδυτές πολύτιμων μετάλλων επιλέγουν το χρυσό ως μέσο ανταλλαγής λόγω των εγγενών ιδιοτήτων του. Ο χρυσός έχει πολλές μη χρηματικές χρήσεις, ειδικά σε κοσμήματα, ηλεκτρονικά και οδοντιατρική, οπότε θα διατηρεί πάντα ένα ελάχιστο επίπεδο πραγματικής ζήτησης. Είναι τέλεια και ομοιόμορφα διαιρούμενο χωρίς απώλεια αξίας, σε αντίθεση με τα διαμάντια, και δεν χαλάει με την πάροδο του χρόνου. Είναι αδύνατο να απομιμηθεί τέλεια και να έχει σταθερό απόθεμα από την παγκόσμια παραγωγή και καταναλωσή του..

 

Η λεγόμενη «κλασική εποχή του χρυσού» ξεκίνησε στην Αγγλία το 1819 και εξαπλώθηκε στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελβετία, το Βέλγιο και τις ΗΠΑ. Κάθε κυβέρνηση συνέδεσε το εθνικό της νόμισμα με ένα σταθερό βάρος σε χρυσό. Για παράδειγμα, μέχρι το 1879, τα δολάρια ΗΠΑ ήταν μετατρέψιμα σε χρυσό με ισοτιμία 20,67 $ ανά ουγκιά. Η ισοτιμία χρησιμοποιήθηκε για την τιμολόγηση των διεθνών συναλλαγών. Υπήρξαν πολλές διακοπές στο πρότυπο χρυσού, ειδικά κατά τη διάρκεια των πολέμων, όπου πολλές χώρες πειραματίστηκαν με διμεταλλικά πρότυπα (χρυσός και ασήμι). Οι κυβερνήσεις ξόδεψαν συχνά περισσότερα από ό, τι θα μπορούσαν να επιστρέψουν τα αποθέματα χρυσού τους και οι αναστολές των εθνικών προτύπων χρυσού ήταν εξαιρετικά συχνές. Επιπλέον, οι κυβερνήσεις αγωνίστηκαν να συνδέσουν σωστά τη σχέση μεταξύ των εθνικών νομισμάτων τους και του χρυσού χωρίς να δημιουργήσουν στρεβλώσεις.

 

Στις δεκαετίες πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το διεθνές εμπόριο διεξήχθη με βάση αυτό που έχει γίνει γνωστό ως το κλασικό χρυσό πρότυπο. Σε αυτό το σύστημα, το εμπόριο μεταξύ των εθνών διευθετήθηκε χρησιμοποιώντας φυσικό χρυσό. Τα έθνη με εμπορικά πλεονάσματα συγκέντρωσαν χρυσό ως πληρωμή για τις εξαγωγές τους. Αντίθετα, τα έθνη με εμπορικά ελλείμματα είδαν τα αποθέματά τους να μειώνονται, καθώς ο χρυσός έβγαινε από αυτά τα έθνη ως πληρωμή για τις εισαγωγές τους.

 

Εφ 'όσον οι κυβερνήσεις ή οι κεντρικές τράπεζες διατηρούν το μονοπώλιο της προμήθειας εθνικών νομισμάτων, το χρυσό πρότυπο αποδείχθηκε περιοριστικό στη διάθεση τους για χαλαρή δημοσιονομική πολιτική. Το χρυσό πρότυπο διαβρώθηκε αργά κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Η Βρετανία σταμάτησε να χρησιμοποιεί το χρυσό πρότυπο το 1931 και οι ΗΠΑ ακολούθησαν το 1933 με τον Roosevelt να υπογράφει μάλιστα εκτελεστική εντολή που ποινικοποιούσε την ιδιωτική κατοχή νομισματικού χρυσού. Μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, η συμφωνία του Bretton Woods ανάγκασε τις συμμαχικές χώρες να αποδεχτούν το δολάριο ΗΠΑ ως αποθεματικό και η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεσμεύτηκε να διατηρεί αρκετό χρυσό για να υποστηρίξει τα δολάρια της. Το 1971, η κυβέρνηση Nixon τερμάτισε τη δυνατότητα μετατροπής των δολαρίων ΗΠΑ σε χρυσό, δημιουργώντας ένα καθεστώς αέρινου χάρτινου νομίσματος “fiat currencie” με αποτελέσμα την εκτίναξη του παγκοσμίου χρέους στην παγκόσμια οικονομία.

 

Πλεονεκτήματα του χρυσού προτύπου

Υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα στη χρήση του προτύπου χρυσού, συμπεριλαμβανομένης της σταθερότητας των τιμών. Αυτό είναι ένα μακροπρόθεσμο πλεονέκτημα που δυσκολεύει τις κυβερνήσεις να διογκώσουν τις τιμές επεκτείνοντας την προσφορά χρήματος. Ο πληθωρισμός είναι σπάνιος και ο υπερπληθωρισμός επίσης, επειδή η προσφορά χρήματος μπορεί να αυξηθεί μόνο εάν αυξηθεί η προσφορά αποθεμάτων χρυσού. Ομοίως, το πρότυπο χρυσού μπορεί να παρέχει σταθερές διεθνείς τιμές μεταξύ των χωρών που συμμετέχουν και μπορεί επίσης να μειώσει την αβεβαιότητα στο διεθνές εμπόριο.

 

Μειονεκτήματα του χρυσού προτύπου

Από την άλλη όμως μπορεί να προκαλέσει ανισορροπία μεταξύ χωρών που συμμετέχουν στο πρότυπο χρυσού. Τα έθνη που παράγουν χρυσό μπορεί να έχουν πλεονέκτημα έναντι εκείνων που δεν παράγουν το πολύτιμο μέταλλο, αυξάνοντας έτσι τα δικά τους αποθέματα. Το χρυσό πρότυπο μπορεί επίσης, να αποτρέψει τον μετριασμό των οικονομικών ύφεσης επειδή εμποδίζει την ικανότητα μιας κυβέρνησης να αυξήσει την προσφορά χρήματος - ένα εργαλείο που πολλές κεντρικές τράπεζες χρησιμοποιούν για να βοηθήσουν στην ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης, με φοβό όμως πλέον πως το φάρμακο μπορεί να σκοτώσει τον ασθενή.

 

Ο κανόνας χρυσού μπορεί να μην είναι το τέλειο σύστημα, αλλά αν εφαρμοζόταν με μια συνέτη παράλληλη κυκλοφορία και άλλων νομίσματων εμπορευμάτων αλλά πλέον και κρυπτονομισμάτων συνδεδεμένων όμως μαζί του ίσως θα λειτουργούσε καλύτερα από ότι λειτούργησε στο παρελθόν. Μάλλον κάπως έτσι θα είναι τελικά το σύστημα που θα χρησιμοποιήσουμε ως ανθρωπότητα μετά την κατάρρευση των fiat currencies και το reset που θα χρειαστεί ο κόσμος μας.